Za błedy młodości płacimy po latach- Blinny.

Nowy York, 18.08. 1999r.

Kochana rodzinko!

   Mieliście rację. Blais to zwykły cham, który chce służącą i worek do bicia. Nie chcę go widzieć nigdy więcej. Mam nadzieję, że mnie zaakceptujecie i przyjmiecie z powrotem pod dach waszego domu. Jest mi wstyd, że tak mu zaufałam, a wam wykrzyczałam, że nie rozumiecie pojęcia miłość. Proszę was. Jeśli możecie odpiszcie jak najszybciej.

 Ginny

obrzeża Londynu, 19.08.1999r.

Córeczko!

   Nie mamy do Ciebie żalu czy pretensji. Omamił Cię i to jest nasze zdanie. Bardzo się cieszymy, że chcesz wrócić do domu. Twój pokój stoi nietknięty.

Oczekujemy Cię jutro. No chyba, że zdążysz jeszcze dzisiaj.

Kochający Cię:

Rodzice 

   Ginny odczytała list od rodziców i uśmiechnęła się smutno. Przyjęli ją. Nie wyrzekli się. Wzięła spakowaną od dłuższego czasu walizkę i na stole położyła list zaadresowany do Blais'a Zabini'ego. Wyszła przed dom i teleportowała się.

Niewiele ponad godzinę później do tego samego domu wszedł Zabini.

-Ginny! Wróciłem!- po jego ruchach i wymawianiu słów było widać, że jest upity. Zauważył list leżący na stole. Otworzył.

19.08.1999r.

Blaise!

   Odchodzę. Teraz zrozumiałam, że nigdy mnie nie kochałeś. Chciałeś mnie po prostu wykorzystać. A ja dałam się zwieść. Zostawiłam wspaniałego chłopaka tylko, dlatego, że poleciałam na twoje czułe słówka. Ale teraz już koniec. Nie mam zamiaru być poniewierana. Rodzice przyjęli nie z powrotem. Wracam do domu i mam nadzieję, że już nigdy cię nie będę musiała oglądać.

Ginny  

   Blaise w sekundzie otrzeźwiał.

-Odeszła- wyszeptał. Blaise uświadomił sobie, że nie wie gdzie mieszka jej rodzina, gdzie ona teraz jest. Zrezygnowany opadł na krzesło.

***********************************************************************************

   Puk! Puk! Puk!

-Już otwieram!- krzyknęła pani Weasley. Otworzyła drzwi i zobaczyła swoją jedyną córkę. Ginny miała oczy zapuchnięte od płaczu, ale uśmiechała się do niej.- Moje dziecko!- i nie czekając na odpowiedź wzięła ją w ramiona.

-Cześć mamo- Ginny wtuliła się w ramiona matki jak mała dziewczynka.

-Wejdź do środka, bo dzisiaj ulewa. Zmokłaś jak ruda kurka- Ginny weszła do domu.- Siadaj. Właśnie robiłam obiad. Dzisiaj niedziela, więc będzie sporo ludzi, ale twoje miejsce cały czas na ciebie czeka- pani Weasley gadała jak najęta.

-Mamo?

-Słucham cię skarbie?- spojrzała na córkę.

-Czy on już wie, że wróciłam?- zapytała Ginny.

-Wie. Jak wszyscy, którzy tu mieszkają. Aktualnie remontuje swój dom, wiec nocuje u nas- wyjaśniła pani Weasley obserwując reakcję swojego najmłodszego dziecka. Ginny natomiast, kiedy to usłyszała zakrztusiła się sokiem jej podanym.

-Ja, ja pójdę przebrać się z tych przemoczonych rzeczy- i nie czekając na odpowiedź złapała walizkę i czmychnęła na górę. Przechodząc obok pokoju swojego starszego brata usłyszała głosy. W tym ten, który tak kochała.

-Myślicie, że już jest?- zapytał Harry.

-Nie wiem, ale co cię to interesuje? Czy to nie ty mówiłeś, że ci na niej nie zależy?- usłyszała głos Rona.

-Zmieszałeś się!- wykrzyknęła Hermiona, jej bratowa.

-No dobra! Nadal ją kocham! Zadowoleni?- przyznał się Harry.

-Spoko stary. Ona na pewno też cię kochała i kocha dalej, ale wiesz przecież, że Zabini ją oczarował różnymi miłymi słówkami- uspokoił go Ron.

-Mam nadzieję, że masz rację.

-To dla niej?!- wykrzyknęła zdziwiona Hermiona.

-Tak. I mam nadzieję, że będę mógł jej to kiedyś dać.

-Chodźcie na dół. Zapytamy mamy czy Ginny już przyjechała- usłyszała, że się podnoszą, więc cicho czmychnęła do swojego pokoju.

Po jakiś 10 minutach usłyszała wołanie swojej mamy.

-Obiad!!!- w sumie to Ginny była już gotowa. Bała się tylko spotkania ze swoim byłym chłopakiem. Wzięła głęboki wdech i zeszła na dół.

-Cześ wszystkim- powiedziała nieśmiało.

-Jej rodzinka zwróciła twarze ku niej. Wszyscy bracia, tata, Fleur, Hermi wyciągnęli ręce i przytulili Ginny. Harry stał na końcu tego sznureczka. Ginny z nutką wahania przytuliła się do niego.

-Mam nadzieję, że wybaczysz mi mój błąd, bo ja cię nadal bardzo kocham- szepnęła mu do ucha.

-Ja ciebie też bardzo kocham- odszepnął szczęśliwy Harry.

   W lipcu kolejnego roku wzięli ślub, a w lutym 2001 roku urodził się ich pierwszy syn.

****************************10 lat po narodzinach James'a****************************

   Ginny i Harry Potterowie wraz z trójką dzieci: 10- letnim Jamesem Syriuszem, 9- letnim Albusem Severusem i 7-letnią Lily Luną wyjechali na wakacje do Nowego Yorku.

-Ginny czy tobie też się wydaje, że ten pijak, który stara się iść to Zabini?- zapytał Harry ostrożnie nie chcąc zranić żony, ponieważ wiedział, że dla niej to był ciężki okres. Dla niego zresztą też.

-Tak. To on. I właśnie mnie zauważył- powiedziała Ginny.

-Lody!- wykrzyknęła Lily. Ginny kiwnęła głową na znak, żeby on szedł z dziećmi na lody. Blaise podszedł do Ginny, że ona bez problemu czuła okropny odór Zabiniego.

-Ginny?- zapytał niedowierzając.

-Dokładnie Zabini. Wódka, papierosy i kokaina nie wypaliły jeszcze ci dziury w pamięci?

-Wróć do mnie! Ja się zmienię. Przyrzekam.

-Ile razy ja to już od ciebie słyszałam? Dlaczego mam zostawić szczęśliwe życie i być z jakimś pijakiem? Twój czas miną jakieś 12 lat temu- powiedziała Ginny. Zaświeciło słońce i jeden promień odbił się od obrączki Ginny. Blaise dostrzegł ją w ułamku sekundy.

-Mężatka- szepnął. Do Ginny podbiegły jej dzieci. Harry podążał za nimi.

-Mamo! Tata kupił mi loda czekoladowego- uśmiechnęła się Lily.

-A ja mam pistacjowego- pochwalił się Albus.

-A ja limonkowego- zaczął James, ale jak to on nie umiał przestać gadać.- A sobie tata wziął jagodowego i tobie też wziął jagodowego- James poprawił okrągłe okulary.

-To dla ciebie- Harry podszedł do niej i podał jej loda.

-Pamiętasz Harry'ego prawda? A to są: James- wskazała na swojego najstarszego syna- Albus- Albus uśmiechnął się do Zabiniego- a to Lily- Lily pokazała swoje białe zęby i brak jednego siekacza.

-Ale ja myślałem...- zaczął Zabini, ale Ginny mu przerwała.

-Za błędy młodości płacimy po latach- powiedziała. Potterowie pożegnali się z Blaisem, a potem odeszli zostawiając pijaka samotnie.

***********************************************************************************

Cześć!

Czy odpowiada wam taki typ miniaturki? Wiem, że to nie do końca Blinny, ale nie mogłam się powstrzymać. Mam nadzieją, że mi wybaczycie.

Gabrysia M.